Kör Kuyu Şiiri - Mustafa Şaban Hayran

Dipsiz bir kuyudayım.
Hem karanlık, hem soğuk...
En yakınlarımın kalpleri vurmuş beni sevgimden,
Kuyudan daha derin ve soğuk bir nefretle....
Oysa ne hasmımı bilecek yaştayım, ne de hısmımı.
Üşüyorum, yapayalnız ve kör derinliklerde.
Bir gömleğim de yok artık sırtımda,
Sırtımı yaslayacak bir sıcak duvar da.
Susamış bir kervana kalmış bahtım,
Bir de kervanı susatacak Sultan'a.
O, her neye ol derse, oluverir o.
O, istemezse kızgın çölde kalırsın yaya.
O, dilerse kuyudaki Yusuf'u vezir yapar saraya.