Kaybetmekten korktuğum ne varsa
Bıraktım...
Ölmekten daha kötü şeyler varmış
Anladım...
Yalnız kalmaktan daha kötüsü
Geç kalmakmış
Usandım...
Ağlamak ne kolaymış
Kıvrandım...
Saatlerce günlerce aylarca
Ağlayamadım...
Sabahladım kenan ilinde
Kör kuyuların en dibini gördüm...
Çıkamadım.
Ölene kadar seveceğim
Ölsem bile affedemeyeceğimmiş
Tanıdım...
Azad ettim
Tüm sevmeleri ve bekleyişleri...
Vazgeçtim...
Şimdi tutsak değiliz sevmelere...
İlk önce gülüşler unutuluyormuş...
Hatırlayamadım...
En çok sesler özleniyormuş
Duyamadım...
Zehra Balsatar
Kayıt Tarihi : 29.10.2022 01:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
https://open.spotify.com/track/0SQikcSnfhEX4VB44vQYrg?si=c0a5a3d599bc4edc
![Zehra Balsatar](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/10/29/kor-kuyu-53.jpg)