Kör kuyu Şiiri - Ömer Karataş

Bir tuhafım bu aralar
Yüzüm gülerken kalbim hıçkırır
Beyhude kürek çekerim, içim yanar
Üstüne kondugun, dallarim kırılır
Sanma yarim dogsada hergün gülșen
Yokluğuna mahpus, kalbim titrer
Birgün ayrılır can teninden
Sevdan yüreğime sır olur gider.
Ne dertmiş Allahim kezzap suyu
Icimi yakarda delip geçer
Çırpınırım, düştüğüm kör kuyu
Vuslata hasret susuz gider.
Bilmezmisin canan sesim titrek
Yüreğimde ismin, kelimeler lal olur gider
Gemim mahsun ne fayda kürek çekmek
Ömrüm hayalinle avunup geçer