Kör Kuyu Şiiri - Mehmet Cafer

bir yokluktu varlığın,
bir seda uzaklardan,
kimsesiz kimliksiz bir hayalettin,
gölgelerinde bulmak lazımdı,
uçsuz bucaksız bir deryaydı benliğin,
benliğinde kaybolmak lazımdı,
veyahut yitmek gerekirdi,
yitirdiğin düşlerinin içinde,
ve düşler senin yiten benim,
varlığına açken birde bir defa görmeye seni,
buğuluydu gözler,
ve dinlenmez oldu,
dudağımdan çıkmaya korkan sözler,
ellerinden belli olur ya bir melek,
kanatlarına takarak sürüklemekte,
engin boşluğa çarpa çarpa,
ve ve işte yabancı sonsuzlukta arayan kendimi,
bulmakta zorlanan ben,
içinden çıkamadığım kendimin,
gel sen çık bu kör kuyudan,
bu kuyuyu açan ben miyim?