Kör Kuyu Şiiri - Mustafa Kara 2

Her gün özlem çekiyorum
Ciğerlerime
Ve sürekli dumanı tüten
Yalnızlığımın külünü
Döküyorum loş hayatıma.

Batmakta olan güneş
Kadar çaresiz bugün
Bir ipin ucundaki hayatım
Ne yapsam engelleyemem
Batışını

Ve hırçın bir dalga
Kadar sert kalbimde
Yaktığım nefretimin alevi
Uğraşsam da
Söndüremem

Annesine vermek için
Komşunun bahçesinden
Gül çalan bir çocuğun
Saf mı saf niyetiyle
Sevdim ben seni

Aracım kötü olsa da
Amacım duruydu
Nihayetinde

Oysa sen hasretine
Tuz ekleyerek yarama
Basıp gittin

Ve bir daha kimsenin
Aydınlatamayacağı
Bir kuyunun kör
Karanlığında sen
Benim için bittin…