Kör Karanlık Şiiri - Kasım Kobakçı

Kör karanlıkta, kimsesiz,
Kaderin ağında kimliksiz,
Bir dert ister ki içimiz,
Duyguları körele, duyguları,
Ey nadan, şuursuz, serseri,
Niye feryat yüksele, niye?
Hele bir de, bir de,
Elinde sancak, yoksa sefere mi gidile?
Ne olur, ne olur dese,
Korona değil de,
Hani diyor, hani,
Bir de, vicdan testi yapıla,
İdrak testi de, görüle,
Ortaya binler, binler saçıla.
*
Bildiğin,
Paslanan ruhun, acısıdır canım,
Hazana gelse, geride kalır mı hiç?
Değil ki bir mucize,
İnsanlık da yaşlanmış zaten,
Tanık anlatırken,
Feryat eden, o gönlüme,
Böyle bilincin ta,
İyi anladınız siz onu,
Anlamaz iseniz, size de ha, ha,
Birileri de,
O asil insanlara,
Bir de, geçmişi birazcık bile, hatırlaya,
Evet hatırlaya...
*
Yirmi sekiz yılda değil,
Geçmişten bu güne,
Gönül, bildiğin gibi canım,
Hor gördüğün gönül,
Bu hale getirenlere,
Nasihat değil, merhamet değil,
Sadece,
Ne olacak ki, dostlar,
Yüreklerde hapsedile,
Hapsedile,
Vicdansız, merhametsiz de değil,
Ne hüzünlene, ne kahroluna,
Mutlaka, ne olur,
Korona, artı,
İdrak testi yapıla,
Bir vicdan testi de, görüle,
Unutulmaya...