Kör İnsan Şiiri - Veysel Şimşek

İçine işlemiş saltanat, sefa,
Sakına aldanıp bekleme mefa,
Sanadır sözlerim hey geri kafa,
Aldanma dünyada sensin kör insan.

Kendini her zaman yüksekte görür,
Şeytenla oturur şeytenla yürür,
Yalan yanlış kendi ipini sürür,
Deme uyanığım sensin kör insan.

Yüze güler gayet güzel hoş durur,
Atar tutar şen şamata coşturur,
İyi değil yanlış yola koşturur,
Böyle aramızda çoktur kör insan.

Alakası yok düşünce gam ile,
Hep kendini över durur nam ile,
Helal değil haram yer bile bile,
Bir noktada yeter gayrı der insan.

Adem oğlu Adem'in sen yüz karası,
Şeytan ile gayet iyi arası,
Yanar döner bunun çok numarası,
Şer içinde şerdir budur şer insan.

İçinden dışına yansımış yüzü,
Gider yanlış yola kesilmez hızı,
Sorsam bilmez kul hakkında terazi,
Düşün senden başka varmı kör insan.

Yoktur terettüdüm doğruluk yönüm,
Açta kalsam anlım açık ak günüm,
Veysel der; Sorarsan bu şahıs benim,
Gel bakalım nasıl imiş gör insan.