Kor Gülleri Şiiri - Ömer Albayrak

Sevdâlandım korda açan bir güle,
Ogün-bugün döndüm şeyda bülbüle.
Laf anlatmak kolay değil gönüle,
Hasret kora, bağrım küle döndü yâr!
Bağrım küle, korum güle döndü yâr! ..

Beynimde fay çatlar, kalbimde deprem,
Ah çekçem volkanlar fışkırır sinem,
Dönülmez yoldayım artık dönemem,
Hasret kora, bağrım küle döndü yâr!
Bağrım küle, korum güle döndü yâr! ..

Sis çöktü gözüme karlı dağ gibi,
Sırlanmış kuyular görünmez dibi,
Seyretmek istiyor gönül gâibi,
Hasret kora, bağrım küle döndü yâr!
Bağrım küle, korum güle döndü yâr! ..

Yakmak istedikçe, pişiren ateş,
Cemâlin-mi? Celâlin-mi? O günes.
Sevgili aşkınla oldum çilekeş,
Hasret kora, bağrım küle döndü yâr!
Bağrım küle, korum güle döndü yâr! ..

Korda açmış Yediveren Gülleri,
Nübüvvet Mührü’ne benzer her-biri,
Gelmemiş dünyaya belki benzeri,
Hasret kora, bağrım küle döndü yâr!
Bağrım küle, korum güle döndü yâr! ..

Ateşi Ibrahim, teri Muhammed;
Alevler içinde gül demet-demet.
Firdevs’i âlâ’dan gelmiş bir buket,
Hasret kora, bağrım küle döndü yâr!
Bağrım küle, korum güle döndü yâr! ..

Koru gülistansa eğer kaderin,
Bu hasretle bağrı yanar Ömer’in.
Nerde? Âbıhayat denen Kevser’in,
Hasret kora, bağrım küle döndü yâr!
Bağrım küle, korum güle döndü yâr! ..