Bilmem ki ne desem nasıl söylesem,
Kör düzen kör gidiş sıktı Safiye'm;
Mevsimler sapsarı günlerim sersem;
Bu can bu cesetten bıktı Safiye'm.
Her günüm ziyanda kaygılar derin;
İlmeğini çözemedim kaderin;
Hiç bir işe yaramıyor özverin,
Adımız kötüye çıktı Safiye'm.
Ne son durak belli ne de öncesi;
Çalakalem yazılmıştır güncesi,
Günlerim perişan ve her gecesi;
Temelden doruğa yıktı Safiye'm.
Senin için yazdım ben bu şiiri,
Övgüye lâyıksın ne desem yeri,
Dünya malı kurtarır mı elkiri,
Çirkinler çıramı yaktı Safiye'm.
Sevgin dolu dizgin hoş gör bağışla;
Ömrümüz tükendi yağışla yaşla;
Yoluna can kurban var sende taşla;
Dostlar düşman gibi baktı Safiye'm.
Seninle söyleştim bu şiirimde;
Acılar uç verdi dört bir yerimde,
Her birisi perçin yemiş derinde,
İnan sökemedim mıhtı Safiye'm.
Yol yokuşa sardı ömrümüz bitti.
Kör talih gülmedi öfkeli sertti,
Yaşam bizim için püsküllü dertti;
Sonunda göz dedi çaktı Safiye'm.
Karip Tahir Sapaz
04.02.2009
Kardeşim Safiye'ye sevgi ve övgülerimle.
Kayıt Tarihi : 8.4.2018 15:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!