Kör Döğüşü Şiiri - Nail Abbas Sayar

Bilmem ne ister insanlar insanlardan,
Yer cömert, ağaç cömert.
Gök alabildiğine kerem saçarken üstümüze
Kin besler, darılır, kırılırız birbirimize.

Bu sille, bu tekme, bu tokat neden;
Akşam azığı gibi başucumuzda.
Hayat bir parça kar gibi erir gider;
Avucumuzda.

Bilmem ne ister insanlar insanlardan,
Koyuna otu çok görürler, keçiye çalıyı;
Ahmet'e takarlar Ali'yi.

Neden bu gözyaşları neden?
Aşka, hülyaya yabancı gözlerde,
Ağaçlarımız yapraklarını döker,
Çiçek açacak yerde?

“Sere Serpe”, İstanbul 1955