Kor dem Şiiri - İlyas Kaplan

tüy kadar hafif kutlu zamanlar düşer geceye
yedi kat gökler ayaza kesilir
sevinçlerle aydınlanır göklerin yüzü
ta fecir vaktine dek ,şehrin caddeleri

buz tutmuş kilitleri gıcırdarken
aheste aheste açılır ,paslanmış bir demir kapı

münzevi acılara ömürler biçilir
melekler üşüşür, ezan sesiyle yatsının göbeğine
ısısı alınmış ateş kadar şefkatli
boyunlar bükülür ,özgür bırakılır kalbin dizginleri

evlerin üstüne savrulur karlar ,
tütmeyen bacaları soğuklar ısıtır

üfler yıllarca içinde biriken ateşleri
gezinir göğsünde sancılara vurulmuş bir ürperti
ölüm armağandır o an
hediyenin en muhteşemi sunulur aşklarına

aydınlanır ufukları kış mevsiminin
hayallere yansır artık vuslattan düşünceler

en ince yerinden bölünür şehrin denizi
bir kuşluk vakti hasretin avlusuna koşar adım
bulutlara yansıyan delice sırlar bırakılır
özlem müjdeli gözyaşı damıtır en derin ayrılıklar

tenha karanlıklar bir kor demdir ateşten kalan
kaynayan su değil gönülden bir sevdadır artık

dumanı ah ile çıkar da külleri göz yaşına karışır
yakınca acıtır alevin cinnet yüklü bedeni
ölümcül çığlıklar süzülür gökyüzünden
yakar geçer her damla yağmur
rüzgarla yaprak gibi bendini yıkan ırmak gibi

acılara meftun pişmanlık dolu sancılar gibi
son karanlık zamanı ,en saklı günahlarla

yüreklerin en derinlerinde ,
güzel rüyaların görüldüğü kaç gece yaşanır
her kutlu doğum sema mavisine dönüşür
en yücelerden kalplere bir rahmet gibi süzülerek
huzme bir nur serpilir şafak zamanlarına

aydınlanır seherleri kaç gündüzün kaç solgun rengi
yaşlı dünyanın son sabahları ıssız ve sessiz
hercai ışıklar gibi doğar güneş özlem iklimlerine

(REDFER)