Kör Çıkmaz Şiiri - Kağan İşçen

erken bir kış bastırırdı
kar tanecikleri kaplardı her yanımızı
sen ona da aldırmazdın
bana aldırmadığın gibi
inişlerimiz çıkışlarımız olurdu
kimi zaman öpüşür soğuklaşmayı unutur
kimi zaman oda müziği kadar yankılı sancılaşırdı
isteklerimizi reddedişimiz

karnının sıcaklığı harikalaşırdı
ihtiras aç bir yarasa gibi kanını emerdi beynimin
kör çıkmazlaşırdık senin sabahının istekleri başkalarınındı
sen bir aptaldın kıvamını bulamamış bir yatak örtüsü
bense o yatak örtüsüne dolaşan son aşk angaryası
dinlediğimiz müziklerin tortulaşmasını ayrılık zannederdik
ahhh grinin sarıya bulaşmışlığı
ahhhh aşk sırat köprüsünün esmer suratsızlığı
gitmek neyi değiştirir ki
hepinize yetecek bir aşk var bende