Kör Bıçak Şiiri - Serpil Koçar

Kör Bıçak

Söylediğin o acı sözlerin var ya
Kör bir bıçak gibi saplandı kalbime.
Ne keskin, ne de hızla, deşti usulca
Ama her nefeste, her düşüncede
derin bir acı bırakıyor.
Yüreğimi kanatıyor ince ince

Gözlerim doluyor hatırladıkça
Ellerim titriyor hayalini düşününce.
Sen bilmeden, ben seni seviyorken,
O kör bıçak daha da derinlere iniyor.
Yüreğimi liğme liğme parçalayarak.

O geceler, o sessizlikler, yeminler
Benim tüm umutlarım, hayallerim.
Tek bir cümleyle parçalandı yok oldular.
Ben senden gidiyorum dediğin gün
Ben ise hâlâ soruyorum kendime
Sessizce neden, nasıl, niçin diye?
Cevaplar arıyordum kendimce.

Bir yandan da teselliler veriyorum kalbime.
Elbet geçecek bir gün diye avutuyorum kendimi.
Yaralanmış şu zavallı yüreğimi
Belki kör bir bıçak saplandı
Biliyorum canın çok yanıyor kalbim
Ama hâlâ ayaktasın bak diyordum

Bir gün, o sözlerin ağırlığı azalacak,
Ben, gözyaşlarımın arasında,
O kör bıçağın açtığı yarayı unutacağım
Sadece geçmişten bir iz olarak hatırlayacağım.