Kör Baykuş Şiiri - Mehmet Nuri Noyantemur

Bir Yakub kalkar kör baykuş vakti
Bizi kuyular bekler beklettiğimiz ölüm
Kaç şehirde düşündüm seni kaç milyon kez
Gaybın eşiğine sürdüm ten dallarımı
Ellerimi Adem babama uzattım
Siyah kanımla sularken Siverek'te bir bağı
Dam üstünde bir kabusla haykırmışım
Uzak bir köye sürmüşler,yanık,tabibsiz yaramı
Seni ve annemi düşünürken,ürperten ölüm fikri
Dünyanın anlamsızlığına koşan insanları
Yani ne bileyim,böyle tanımlayamadığım
Kursağımda takılıp kalmış bu acıyı
Vişne ağacına tünemiş kuşları
Ağlasam geçecekmiş gibi olan ama ısrarla kalkmayan misafir,üşüten ayaz,yakan alev
Demem o ki toprak ve dünya
Nereden dollansam ulaşamam ya sana
Harab eyleyen bu zaman nereden esiyor ey sevgili
İçim kan revan İçim kanıyor
Bu yol bize bahşedilmiştir
Yürümek bize bahşedilmiştir.