Kör! Şiiri - Osman Karakaya

Gönlü âmâ olana, düşse de bin hançer
Vurduğu yerde gül biter sevgiliden geldikçe

Fasık olan ne bilsin, yaşadığı gerçek mi
Gönle perde koyanlar, hain-dost bilmez ki

Aşk gözünü kör etmiş, gayri düşüm gerçek mi
Gördüğümü bir bilsem, işittiğim gerçek mi

Körün gözü gönlüdür, görmez demek cehalet
Görmek gözde yetseydi, gönle söz düşer mi

Gören gözden ötede bir hakikat vardır ki
Gönlü gözde bulanlar hakkı hiç bilmez mi

Kulun gözü beyhude hakkın gözü nicedir
Kulun gözünü kör sayan, Hak gözü bilmez mi
Kul görmedi diyenler, o görür bilmez mi
Kul Osman kör imiş, Rab’bin gördüğü yetmez mi...