Kör Şiiri - Murat Yağan

Gecenin ortasında gülüyordu gençler,
Yaşlılar üzgün bakarken o yana.
Bir kör geliyordu elinde fener,
Çarpılarak o yana, bu yana.

Yol görmüş aklı eriklerden
Birisi bağırdı karanlığın içinden:

“Yazıktır koluna yorma
Boşa taşıyıp da o feneri.
Buldurur yolunu karanlıkta da
Sana veren o ama gözleri.”

Dinlemedi kör adam, sarıldı sımsıkı
Kandırıp da malını çalacaklar sandı.

Geçti gitti yoluna,
Peşinde bir sürü ahali.
Hepsi ayrı havada,
Kızanı, acıyanı, güleni.

Ne zaman görsem Kuran başında bir imam
Tevrat okuyan bir haham
Ya da, eli İncil'li, bir peder
Aklıma gelir hep, o kör, elinde fener.