Kör Şiiri - Funda Özdemir

Görmeyen bir insanın elinden tuttum
Eli yüreğime soktum, bir çocuk buldum.
Hafif hafif söyledi ninnisini
Gözümü kapadım, ben de kör oldum.

Kör oldum, bir bulut ruhuma girdi,
Bir yağmurdur aldı başını gitti.
Dudağında taze toprak kokusu
Sevdiğim geldi, alnımdan öptü.

Alnımdan öptü, yanar hala ten.
Cehennem azabında ölünmez iken
Güneşe bakan gözler nasılsa
Kör oluyor, öldüğünü bilmeden.

Öldüğünü bilmeden bir dilek tutmuş,
Saçları dağılmış, bir şiir yazmış,
Tutmuş yüreğini, çekmiş çıkarmış
Cenneti bulmuş küçük elinde
Başka şey görmezmiş o günden beri.