Kor Şiiri - Eda Okumuş

Süregelen bu acı da ne ?
Sisler ardına sığınmış , bi kor.
Hep takip ediyor, en hassas noktaları.
Söndürülüyor tüm ateşleri , derin bi nefesle.
Sönüyor , sönüyor , sonra tekrar şahlanıyor ...

Kaçmak nereye kadar, o kordan ?
Var gücü ile geliyor , dumanlarıyla .
Dur diyorum ! durmuyor .
Kaldırıyorum kadehleri , dumanlar için.
O beni yakıyor , ben şerefe diyorum ...

Kerem gibi yanmak da ne için ?
Artık ne duman Aslı , ne kor !
Muhayyeller arasında , geziniyor ruhlar .
O dağ senin , bu dağ benim .
Dağ yıkılmış , yeis kalmış ruhlar ...