Kor Şiiri - Gülay Çelık

Ben yandım
Kalbim kor oldu
Adına düğün denilen o telaşta.
Yoluna gözyaşlarımı döktüğüm,
Okyanuslar yaptığım,
Aynı çileden binlerce kez öldüğüm.

Ey uykudaki sayıklamam
Konuşmalarımın ilk hecesi
Divanesi olduğum
Ey karanlık gecede dolunayım
Yokluğunda yandım
Kalbim kül oldu.

Ey yaramı saramayan sevdam!
Sen ki olmaz dedin
Sen ki çekip gittin.
Şimdi ben,
Gözleri ıslak
Kolu kanadı tutmayan, eksilmiş bedene
Biçare gönlüme ne edeyim?
Ateşlerdeyim
Yanacağım..