Kor Şiiri - Enes Ozbey

İstanbul hasret kokuyor bu sabah keyifsizce
Biraz mağrur biraz çilekeş bir halde
Rengi solgun cam göbeği misali,
Üzgün ama hala umutlu,
Biraz kırgın belkide
Ama hala biraz suçlu
Bir damla aşk düşer suya
Su dile gelir bir damla daha...
Muhabbetle, aşkla, sevgiyle büyür istanbul aslında
Bir sokak lambası yanar sokaklarda
Arnavut kaldırımlarında
İstanbul dile gelir adeta
Korkuyla karışık heyecanla haykırır Sarıyere, Tarabyaya
Yağmurlu,soğuk,puslu bir gecede
Aşkın doğum yerinde ve Aşkın doğum gününde,
Orada olacağım seninle,
Ruhun yoktur bu şehirde
Sadece sen varsın bedeninle
Şeb-i yelda bugün uzun
Bekleyecek seni bu müptela çaresiz
Koşacak bacaklarım sana, saracak kollarım seni istemsiz
Yalnız öyle bir zamanda gel ki
Umutsuz ve karanlık bir anda
Sar beni kollarında Ey İSTANBUL
Sar ki dokunmasın bana yalancı eller,
Bakmasın bana ihanet dolu gözler
Aşkının korunda yak beni EY İSTANBUL
Dökülen binlerce külün olayım sokaklarında
Tarayayım saçlarından gizle mabetlerine
Yürüyeyim sokaklarından kaybolmuş benliğime
Ve bulayım seni imkansızlığın içinde