Kopyalayamam Kendimi Şiiri - Kasım Kobakçı

Ayrıldım, gizli dünyalardan,
Devam belgem, ruhuna uygun,
Düşerken zamanın yüzeyinden,
Kopyalayamam kendimi, üç finalle.
*
Bir çizgiyle başlardı,
Bu tür yerlerin öyküsü,
Sütunlar ve manzume soyunur,
Pencere sonsuza açılırdı...
*
Pembe ışıklar,
İnmiş siyah derine,
Kelimeler fısıltılı,
Geliyor ince bir yerden.
*
Çıktım ıssız diyarlardan,
Akıyor duygu seli kalbimden,
Anının katmanından ayrılırken,
Çoğaltamam kendimi, üç sonla.
*
Tüm bunlar, çizgiyle başladı,
Bu tür mekânların anlatımı,
Durmadan akıyor, sütunlar, şiirler,
Aralanıyor, ince tül perdeler...
*
Yağmur damlaları mavi,
Mor gömülü derinlere,
Alçak sesli, her cümle,
Süzülüyor, ince ayarlardan.
*
Çıktım tenha yerlerden,
Tüm düşüncelerim, zihnine uygun,
Ayrı düşerken, eski hatıralardan,
Kopyalayamam kendimi, üç sonla.
*
Çıktım, boş odalardan,
Yalnızlık belgem, düşlerine uygun,
Anıların yüzeyinden ayrılırken,
Kopyalayamam kendimi, üç sonla.