Kopya Ölüm Hakları Şiiri - Muhammed Taşbaşı

Şehrin tepesinde çanlar çalıyor
Bu duvarlar daha fazla dayanamayacak
Hem savaş görmüş kimse de yok yanımızda
Biz bu emanet şehri sözlerimizle ayakta tutmaya çalışmışız
Kendi karanlığımızdan bir haberiz
İnsanlık dışında her şeye engeliz

İlk taş kesin yaşlı bir adamın kafasına düşer
Sonra ise üzüm bahçesine girer ve bütün suç şaraba kalır
Duvarda delikler açanlar duvarın masumiyetini savunurlar
Eski ve güzel günler anlatılır şehrin her yanında
Sahte gülüşlerle kocaman bir ateş yakılır ve unutulur her şey

Gökyüzünden bakınca görülüyor kesik bedenleri
Herkesin canı aynı yerden yandığı için göremiyorlar yaralarını
Onlar için belirli saatlerde gece oluyor
Onlar için belirlenen saatlerde ölüyorlar
Dünyanın yuvarlak olduğundan emin bile değiller
En kötü günleri kendileri yaşadılar sanıyorlar
İnşa ettikleri geleceği göremiyorlar
Sözlerinin bir manası olmadığı için seslerini yükseltiyorlar
Çok da yaşamıyorlar
Onlar verilmiş kopya ölüm haklarını kullanıyorlar