Kışlar geçti üzerimizden,
bir de yazlar…
Mevsimler bitti saymalarımdan,
Ve,
yoksun…
Kolaydı gitmelerin,
kolaydı terk etmelerin…
Bir unutulmazlığın görüntüsü bu,
bir yoksunluğun sıkıntısı bu,
bir kaybolup,
tekrar var olma duygusunun,
hissedilmesi,
çaresizlik bu…
Ve, yok oluştan kurtulma çıkmazı…
Bu bende kalan hayat…
Kapı, pencere, cam, çerçeve, kapı tokmağını,
boş ver….
Kopuk hayâller,
her gün, bir yenisinin üstüne,
bir diğerini yok ederek, yenisi gelen hayâller…
Hiçbir zaman,
gerçekleşmesi mümkün olmayan,
belki de, yeni dünya yaşamı…
Özlemi…
Kopuk,
kopuşmuş,
birbirine eklenen
ve,
ruhumuzu ayakta tutan, kopuk hayâl bunlar…
ÜZÜLDÜĞÜM İÇİN ÜZÜLÜYORMUŞ,
SADECE,
GÜLDÜM…
En azından,
bir kez güldürdü…
İzmir_ Çandarlı
Kayıt Tarihi : 16.10.2008 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çandarlı 'DANDİK BÜFE' hayâllerimin uçuştuğu saklı sığınak...
SADECE,
GÜLDÜM…
En azından,
bir kez güldürdü…
Dizeleriniz öyle hoşki...yazacak söz bulamıyorum...Ayrılığın acıtan yüzü...Terkedilişin paralayan yanı,
Kutlarım Mustafa bey...
TÜM YORUMLAR (3)