Koptuğun Yer Şiiri - White Poet

Yüzümü boyamaktan vaz geç gurur.
Hıçkırıklara boğma kırılgan vicdanımı.
Kaçacak ve saklanacak yer yok sirke arısı.
Hızlı akan kanın çoşkusundan öte değil bilirsin,
Bacak arası tapınağı.

Bulutlu tepelere sakladığın sırların.
Acıklı bi türkü ile sökülüp döküldü mü yüreğinden?
Islıklarla bestelenen hüzünlü şarkılar.
Ve yalan sevmeler arasından.
İçine batan yalanların süzülen kanları.

Ellerim kardan kaçıp sığındı ceplerime şimdi,
Dudaklarımda izi kalan tuz ihanet madeninden,
Sarıldığım nefret bile umutla sarıyor bedenimi,
Kolları da çok soğuk arsızın,
Isıtmıyor koptuğun yeri.