Koptu Kıyamet Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Kurulan hayaller, şimdi neredeler.
Durmuyor zaman, geçti seneler.
Düşlerde kaldı gülüşler.
Hep, olmak zorunda mı terkedişler.

Yıkıldı dünya, koptu kıyamet.
Zaten her gün başka bir alamet.
Bilirim zalim etmez merhamet.
İyisimi sen, bu yürekten beraat et.

Kapandı kapılar, karardı yarınlar.
Parçalandı bütün umutlar.
Hatırlanmadı hiç bir şey, geçmişte kalan.
Sen gördün mü hiç yürek yakan.

Sözlerdi hep arda kalan.
Anlamsızlıktı başa vuran.
Anlamıştım anlamadığını.
Beni benden alan başkasıydı.