Koptu Gönlümüzün Sevda Telleri…

Koptu gönlümüzün sevda telleri,
Öfke ve nefrete sarıldık yine...
Uzandı soysuzun kirli elleri,
Bacıyla, kardeşle darıldık yine...

Adalet dağıtan bir tarih kurduk,
Düşmanın gözünde, yıkılmaz sur’duk
İslamla bütündük, ayakta durduk,
Siyasi silahla vurulduk yine...

Şeytan oyununu oynuyor bakın,
Kalpler harab olmuş, pas tutmak yakın.
Eli kapımızda şimdi firakın,
Kopup parçalandık, kırıldık yine...

Bağımız, bahçemiz, gülümüz vardı,
Gül dertlendi diye, bülbül ağlardı,
İnsanın insana ettiği âr’ dı,
Âr’sız duygularla örüldük yine...

Çobanı, köylüsü, ağa, paşası,
Olmazdık kimsenin, elde maşası,
Nedir bu öfkemiz, ne karmaşası?
Çıkar kavgasında görüldük yine...

Akıl başımıza gelir mi bilmem?
Dönüş ‘’Bir Olan’’ a, beynimden silmem,
Hak’ dan gayrısına asla eğilmem;
Zalimin önüne sürüldük yine...

Bu dünya dediğin üç gün sürecek,
Gün gelince insan hesap verecek.
Her kul, ‘’Büyük Gün’’ü mutlak görecek;
Ruhumuz sıkıldı, gerildik yine...

25 / 07 / 2010 İstanbul

Mustafa USTA