Başımızda Kopuyor Kıyametler

Kıyamet kopacakmış yakında,
ne farkeder...

Ağlayarak açıyoruz gözümüzü
bu amansız dünyaya,
hiç eksik olmuyor hüzünler,
başmızda kopuyor
kıyametler.

Sanki cürüm işlemişcesine,
esarette yüreğmiz,
anlamını yitiriyor yaşam,
vurgun yiyor hayaller.

Yüzler hiç gülmüyor,
mevsimler hep güz geçiyor.
Dertler oldu yarenimiz,
yangınlarda bedenler.

Gelip geçiyor vefasız yıllar,
sürüklüyor bizi ordan oraya
azgın dalgalar.

Yıkılıyor,
binbir umutla
sığındığımız limanlar.
Ruhlar arasat'ta,
belirsizliğin tam ortasında.

Kopacaksa kopsun,
ne farkeder,
kopuyor zaten her gün
başımızda kıyametler.

9 Aralık 2012