Köprüden Önce Son Çıkış

depozitolu hiç bir yalnızlık yoktur
bekareti bilmem kaçıncı yüzyıla karaborsadan hibe
esmer dalgaları vardır İstanbul'un..
çakırkeyif sütunlar
gökyüzüne mıhlanan yıldızlar
ve kaldırım kenarlarında
bakışları çadırsız insan sesleri vardır
ama depozitolu hiç bir yalnızlık yoktur

kalbe kezzap damıtmayan hiç bir ayrılık yoktur
hüzünler uzun bir konvoydur her zaman
yürek boyu uzanan bir kordon misali
mide kramplarına nakavt olan uykular vardır
elveda mekteplerine havlu atan çetelesiz yürekler
voltalara mezar kazan avlular
anılara cumburlop dalan ihtiyarlıklar vardır
ama kalbe kezzap damıtmayan hiç bir ayrılık yoktur

namusu gönlüne bekçi dikmiş hiç bir şair yoktur
sigara markasını hiç değiştirmeyen adamlar
dudaklarından asla öptürmeyen fahişeler
bisikletsizliği, yirmi sene sonrasını yaralamaya zemin
şimdilik bilinçsiz çocuklar...
baba mesleğine sadık,
emaneti adrese teslim eden
genetik yanlısı emekçi leylekler vardır
ama namusu gönlüne bekçi dikmiş hiç bir şair yoktur

depozitolu hiç bir yalnızlık
kalbe kezzap damıtmayan hiç bir ayrılık
namusu gönlüne bekçi dikmiş hiç bir şair
ve köprüden önce son çıkışı kullanmış
hiç bir depresyon yoktur