Köprü Şiiri - Tunahan Şimşek

Açtık gözlerimizi dünyaya, doğdu güneş
İçimiz ısındı birden ruhumuz ürkek bir serçe gibi kanatlandı.
Yükselince anladı kuşlar yaşamın ne kadar ufak olduğunu, çaresiz ve kimsesiz
Tuna’dan Volga’ya eser rüzgar Volga’dan Tuna’ya
Sende bir ben, ben de bir sen vardı aslında.

Hasret, özlem, sevgi…
Bu üçlü düşürmedi mi yollara bizi?
Bir annenin bebeğine kavuşması gibiydi belki de hayat, kapat gözlerini ve hayal et.
Tuna’dan Volga’ya eser rüzgar Volga’dan Tuna’ya
Sende bir ben, ben de bir sen vardı aslında.

Yaşlı ellerin fidanlarına nasıl baktığını gördün mü?
Nazlı kolları sonbaharda dökmedi mi sanki yapraklarını?
Aşka büründüğünün kanıtı değil miydi ilkbaharda çiçeklerle süslenmeleri?
Tuna’dan Volga’ya eser rüzgar Volga’dan Tuna’ya
Sende bir ben, ben de bir sen vardı aslında.

Ey rüzgar! Tüm güzel kokular sende saklı, süpürdün oradan oraya
Birbirlerine çok uzakta olanları bile o serin yelinle kavuşturdun
Köprüden ne nehirler ne okyanuslar geçti
Tuna’dan Volga’ya eser rüzgar Volga’dan Tuna’ya
Sende bir ben, ben de bir sen vardı aslında.

Geceleri yağmur yağdı, etrafta hüzün ve toprak kokusu
Bu güzel eserler varken olur muydu hiç ölüm korkusu?
Yalnızlık hissedersen bir gün bak gökyüzüne, güneşe, yıldızlara
Kimse yoksa yanında unutma!
Tek dostun ve yoldaşın Yaratan var aslında.

Masallar, ah o eşsiz dünya
Aşk, sevgi, umut, mazi, hayaller hep onda mıydı sahi?
Yaşadıklarımızın yok muydu hiç hükmü?
Baharda papatyaların kokusunu çekmedik mi biz içimize?
Dolunayda yazmadık mı şarkılar şiirler?..

Mektuplarımızı yüreğimize koyup göndermedik mi sevgimize?
Binlerce gülün dikenlerine katlanıp dökmedik mi o kırmızı, güzel kokulu taneleri?
Kalbimiz atmadı mı yerinden çıkarcasına?
Sesimiz titremedi mi karşısında?
Doğanın melodileri ahenkle yüzmedi mi bu tabiat harikasında?..

Baharın habercisidir cıvıltılar, şarkılar ve besteler
Hayat bulur canlılar nehrinin kenarında.
Etrafın süslenir Volga, yemyeşil ağaç ve papatyalarla
Tuna’dan Volga’ya eser rüzgar Volga’dan Tuna’ya
Sende bir ben, ben de bir sen vardı aslında.

Cesaret… Ah cesaret senin karşında korkar ve aciz
Nedir bendeki bu hal, öyle derin izler bıraktı rüzgarların.
Kimisi ürperip saklandı, kimisi kendini boşluğa bıraktı
Hatıralarımızı neden diğerleri gibi silemedik biz
Cevap verdi Volga: unutmak için mi yaşadık onca şeyi biz.

Köprüler… Hasreti yıkan, engelleri kaldıran o köprüler
Elim elini tuttu şimdi bir mi oldu nehrimiz?
Görenler dedi siz çok değilsiniz, diğer yarınızı buldunuz teksiniz.
Ben haykırıyorum Volga bu ilk ve son cesaretim
Bitmek bilmez sen yokken esaretim. Volga:
Tuna’dan Volga’ya eser rüzgar Volga’dan Tuna’ya
Sende bir ben, ben de bir sen vardı aslında…

22 Şubat 2015