Kopkoyu bir efkar Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
-gidiş’e-

yine de
esir bir karınca telaşıyla yol açabilsem yağmura
korkum üşümeden bir çocuk elinde taşısam yalnızlığı
o kadar ufalasam
o kadar küçültsem yani yokluğunu

saklayabilsem mavi kokulu düşleri koynuma
ve boğumunda kalmışken zamanın
parmak uçlarımdan koparıp atabilsem yılları
adına bunca yorulmuşken
gözyaşıma zarif bir soluk iliştirebilsem

asıldıkça yoruluyor eylül’de takvim!

.
.