Köpekle koyun Şiiri - Sunar Yazıcıoğlu

Fabl

Her zaman arkadaş olan köpekle koyun
Bahtsız yaşamlarlarını anlatıyorlardı birbirlerine.
Ah ! dedi koyun, ağlıyorum ve titriyorum
Kaderimizin mutsuzluklarını düşündüğümde.
Sen, insanların esirisin, nankörlüklerini seversin,
Her zaman itaatkârsın, sevecensin, sâdıksın.
Sen, ödülü olarak çabalarının,
Tekmelenir, çok kere can verirsin.
Ben ki onları her yıl giydiririm,
Sütlerini veririm, tarlalarını gübrelerim,
Her sabah ailemden birinin
Bu kötüler tarafından katledildiğini görürüm.
Kalanını da onların meslektaşı kurtlar parçalar.
Bu insanlık dışı yaratıkların kurbanıdırlar,
Yalnız onlar için çalışırlar, onlar tarafından öldürülürler,
İşte bizim kötü yazgımız bunlar!
Doğrudur, der köpek : ama daha mutlu olduklarını mı sanıyorsun,
Yol açanların, sefaletimize?
Aldırma, onu çekmek daha değerlidir bacım,
Kötülüğü işlemekten, yine de.

Jean-Pierre Claris de Florian (1755-1794)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu