Köpek Sürüsü Şiiri - Muhayyel Gizliay

Bir köpek sürüsü dolaşırdı etrafta, lisedeyken.
Köpekler sürüyle dolaşır mıymış?
Dolaşırmış işte.
&
Erken fark ettim,
Çalıyı dolandım bir süre ite dalanacağıma.
Bir kere diş gösterdiler üç dört köpek,
Bir baktım ki yirmi tane birden hırlıyor;
Yerden taş aldım, yeniden üç kalıp,
Uzaklaştılar.
&
Taşla gezmeye başladım, cebimde;
Geçti böyle iki sene.
Üçüncü sene bir gafletle,
Taş yoktu cebimde ve sürüyle denk geldim.
Aralarından ufaklardan birisi,
Kolumdan ısırdı.
İntikam hissi ağır bastı,
Okulun bitmesini bekler oldum.
Taş, değil sopayla git gel yaparken,
Denk gelmeyi umuyordum fütursuzca.
&
Sonra duydum ki eski kurtlardan birisi,
Perişan etmiş sürüyü.
Anlık gülümsedim,
O eski kurt ile beraber bir zamanlar;
Birlikte kovalamışlığımız vardı o köpekleri.
&
Okul erken kapandı, köpekler yalnız kaldı.
Köpekler; bitkin, uyuz, hayatsız kalırken,
O kurtlar hep beraberiz halen
Ve övgülerle anarız hala o eski kurdu.