Köpek Balığı Şiiri - Nisan Bedia Sağdıç

''Kıymetlim Yavuz Selim Öztürk'ün Ruhuna''

Yokluğuda Erciyes'te eridi karlar, çamura bulandı
Bozkıra gömdük bu gece, bende kalan son hatıranı
Bir kurşunu bende, kalanı sen gibi toprakta kaldı

Gittiğinden beri,

Bana salıncak yaptığın o ağacın altında
Aynı iple boğduğumuz o günahsızın ahıyla

Beni yaşatmaya söz verdiğin binlerce güne inat
Hasretinle her gece binlerce kez ölüyorum

Dantel bezeli fanusumdan beni alıp attığın o okyanusta
Bir başıma binlerce köpek balığından kaçıyorum

Tetikteki el benim deyip yaşlarımı sildiğin o geceye inat
Gözümü kırpmadan senin için tetiği ben çekiyorum

Kapımdan giden arabanın sesine uyandığım o güzel sabahlara inat
O ağacın altında fotoğrafına bakıp, hiçlikle konuşuyorum

Sana hasretimi sensiz, bana bile anlatamadığımdan
Kahrolası kağıda iki satır cümle bile yazamıyorum

İsmimiz yanyana geldiğinde, bir kedinin fareyle oynadığı gibi
Şehrin abileriyle oynadığımız o günlere inat

Bir mezar taşının üstünde yazılı ismine bakıyor
Sözümü tutamayıp, her seferinde ağlıyorum