Köpek Şiiri - Osman Demircan

Beni daha ölmeden parçalıyorsun ve sırtlanlar gibi içimi deşmeye çalışıyorsun.Ve hala insan olduğunu söylüyorsun.Ağaçlar bile senden daha büyüktür.Ya bulutlar senden daha özgürdür.
Söyle bana seni bir çiçek dolu dandan daha güzel ne yapar? Ya gökyüzüne bir abide gibi yükselen ağaçtan daha üstün ne yapar? Her saatte bana küçüklüğümü hatırlaran insan.
Söyle seni bir sırtlandan ve aslandan daha merhametli ne kılar? Her gülümşeyişinde bana dişlerini gösteren, her tebessümünde binlerce diş izi saklayan, söyle kaç kişiyi daha böyle can alıcı sözlerinle kandırdın?
Bir köpeğin sadakatini bilir misin? Dur sana anlatayım:Benim bir köpeğim vardı. Bir gün okula giderken arkamdan mahsun mahsun baktığını gördüm.Kendisine seslendiğimde hiç kıpırdamadan bana bakmaya devam etmişti.
Sonra ne oldu bilir misin? Okuldan geldiğimde ölmüştü.O bakışı yaşadığım süre içinde hiç unutamadım.O bakışı yaşadığım süre içinde birçok kimsede göremedim.
Sen bana bu zamana kadar hep insanlıktan bahsettin.Fakat sende bir köpeğin gözlerini bile göremedim.Bakışların sanki kapkara taştı.Ve bana her bakışında kendimi taşlanan bir sokak çocuğuna benzetirdim.Oysa senden sadece sevgi beklerdim.
Bana kişilik taslayan, bana akıl satan, söyle kaç kişiye daha böyle davrandın? Seni yılandan ayıran nedir? Eğer insansan bunca tıslamanın sebebi nedir?
Hayatında hiç bir başkasını düşündün mü? Hayatında hep kendin olmaktan vazgeçip azıcık da olsa bir parmağa merhem oldun mu?
Söyle bana insanlık bahseden, hiç mahsun mahsun bakan köpek gibi merhametli ve sevgi dolu oldun mu?