Koparıp attın! Şiiri - Mustafa Cilasun

Yapraklar yavaşça terk ettiler,
Bir müddet süzüldüler, gezdiler,
Nereyi istiyorlarsa, oraya indiler.
Sen, hiç acı duymadan koparıp attın.
Oysaki bir yaprak dahi, yumuşacıktı,
Ayrılırken dahi, naifliği bırakmazdı,
Birden kaybolmazdı, halince salınırdı,
Sen, ne yaptın, yaraladın, kanattın.
Dizimde yatardın, gözlerime bakardın
Ellerimi avuçlarında sıkardın, öperdin.
Belimi kavrayarak, kendini bırakırdın.
Neler yaşadığımızı, ne çabuk unuttun.
Birazcık önem versen, kahretmesen,
Anılarımıza gölge etmeden, maziyi yaşasam,
Hülyalarında, rüyalarımda, her anımda,
Yaprak olmayı başarsan, nezaketi bırakmasan,
Senin zahirini kaybettim, yeter ki hayalini,
Sevdam için, dallardaki yaprakta yaşasam.