Kopan Yaprak Şiiri - Turgut Çört

Kalabalıkların içinde yalnız kaldım,
Bana vuran her rüzgarda Üşüyorum!
Sanki dalında yeşermiş yapraktım,
Koptum yokluğa doğru Düşüyorum!

Sükunetin çığlıklarında dilsizim,
Yoksula uzanmayan elsizim,
Uçuyorum dalımdan ama yelsizim,
Zaten toprakla Sevişiyorum!

Düşüyorum kıvırta kıvırta yere,
Artık tutsalar da koptum bir kere,
Enkazımın başında dua edenlere,
Son nefesimde tek tek Helalleşiyorum!

Oraya buraya habersiz savrulurken,
Aklımdan geçenler ile kavrulurken,
O incecik dal sırtımdan vururken,
Yeşerdiğim ağaçla Derinleşiyorum!

Bu dünyada geçirdiğim her yaş,
Hayat ile verdiğim bir savaş,
Kaybediyorum yavaş yavaş,
Kendi elimle mezarımı Eşiyorum!

Giden gitti, geçen geçti ömrümden,
Artık hayatımın filmi kalktı sürümden,
Titreyerek yaşadım gitti cürmümden,
Yaşadığım ne varsa Deşiyorum!

Bahar ile oldu sonumda ilkim gibi,
Geliyor galiba o beyaz ışığın dibi,
Alıyor beni benliğimin asıl sahibi,
Ödeyeceğim hesaplarla Cebelleşiyorum!