Konuşur Gibi Şiiri - İbrahim Yay

Aslında kime karşı konuştuğumu bilmiyorum.
Akıyor habersiz ağzımdan sadece kırıcı sözlerim.
Kendi çaresizliğimi umutsuzca anlatmaya çalışıyorum,
Yorgunluktan bulanık görmeye başladı gözlerim.

Sandığım kadar kör değilmişim kendime karşı.
Zannederdim ki hep görebilir gözlerim arşı,
Bilmiyorum bakabilir miyim aslen gönlüme,
Yardım bile edemez bendim görse nâşımı.

Ufkumda ışık beklerken sis bastı her yeri,
Elini uzatsan dokunabileceğin kadar yakın.
Korktuğunuzdan dolayı adım atsanız da geri,
Geçmişte kendinizi kaybettiğiniz yere bakın.