Konuşun Şiiri - Fatih Abdulhakim Gül

Şu dilim keskin bir bıçak
Nefes tükettiğim herkes yaralı bir ceylan
Susmak çare değil
Kendini kısıtlamak hiç değil
Sahi konuşmadan yaşar mı insan
Başkalarını bilmem ama
Ben asla yaşayamam
Dilden dökülen kelimelerden ibaret hayatım
Çelişkiler denizinin bir yolcusuyum
Her söylediğim önce beni yaralar
Sonra bana hedef olmuş kişiyi yaralar
Uzaklaştırmakta üstüme yoktur emin olun
Patavatsizligin vücut bulmuş haliyim
Sevmeyen gitti, seven de gitti gerçi
Biraz daha dayandı sadece
İkiyüzlülügun kol gezdiği su çağda
Çok konuşanlar çok daha sevilmeli bence
Konuşanın içi dışı birdir
Yalanı çok yoktur
Zihninden geçeni dile dökendir
Velhasıl konuşun