Konuşsana..! Şiiri - Yalçın Giray Kaya

Geceleri gelirdin eskiden, çocuktum..
Yıldızların bana gülen yanlarını damağımda gezdiremez,
ufuksuz kalmak adına güneşin uykusuna düşman kesilir,
ve çift kat yorganın altında kölen olurdum.

Artık gündüzlerim de senin..
Attığım her adımda, kalbimdeki tedirgin titreyişlerin
gözlerime evham çekiştirdiği göl kararı bakışlarım
ve kurmayı unuttuğum hayallerim, senin.

Başlangıçlarım oldun sen hep benim..
Ve hep bir adım ilerisine gitmeye cesaret edemediğim başlayışlarımın
etrafına dikenlerinle yatıp,
kararsızlıklarımın üzerine biçimsiz suların namahremi gibi sıçradın.

Sen tutsak öfkelerimdeki açlığımsın..
Parçalanmış haklarımın elime yapışan izole namus lekelerini
gözyaşlarıma azımsayan, içimin avaz avaz susan çığlısın.

Dişisin..
Ama alımlı halin de yok senin..
Aynada kendimi göremeyecek kadar içime saklandığım zamanlarda
şeytan rüküşlü cilvelerin, karanlığıma ancak senin kadar çirkin gelirdi.

Kılığımdaki eğretimdin, yapıştın bana..
Ateşimden uzak bıraktığım yalnızlığımı nefesimle ısıtmaya çalışırken,
kaçırdığım vedalara namussuzca peydah olan onursuz sevgilimdin.

Günahlarım kadar vefalıydın..
Tebessümün etrafında toplanıp,
keyfi, aymazlığımın en çığırsız haliyle ayağımda salladığım vakit bile,
bana gelen sana dair bir şeylerimdin.

Hep sustum, hatırsızlığına kahrımdan..
İhtiyacına süzüldüğüm hevesli kalabalıklar
soru şeklinde üzerime geldiklerinde bile, boğazımdaki düğüm yetişirdi,
suskun duruşlarımın cenaze merasimlerine
ve ben seni yutkunurdum.
………………………………………………….

Bırak da artık ben de kaybolayım karanlıklarda..
Ben de mağlup olayım üç beşine küfrün..
Terk edileyim düşe kalka, bağrım yarı çıplak, dumanlı..
Kayıplığın dillere dolansın ve ben kayıp düşeyim ayyaş çukurlara..
Acılardan pay alayım..
izin ver yaşayayım.

Sırılsıklam sensizlik çekiyor canım..
Sivri uçlu dostluğun,
müşteri kılıklı sevda suretiyle beni sarmaladığın bu bilimsel aşk bitsin n’olur,
razıyım bir bakışlık hayata (sensiz) .
…………………………………………

Yarım kalmış bir sevmenin kulpundayım şimdi..
Ama biliyorum,
oksijeni formülüyle yuttuğum, baharlara kapaklandığım,
omuzlarıma deli yanlarımdan kalma kükreyişler giydirip,
ceplerimi ünlemlerine şaşıramadığım meftut umutlarla doldurduğum
bir zamanda yine geleceksin...
……………………………..

Ne susuyorsun…?
Konuşsana…!
Korkuyorum sesini özlemekten...!