Konuşsam, haykırsam… duyar mısın
Haksızlığın gölgesinde susanların sesini?
Zulmün gölgesinde susmak mı çaresi?
Bir kelime bazen kurşun kadar ağır,
Bir sessizlik bin zulme denk, bilir misin?
Derler ki, söz gümüş, sükût altınmış;
Hak karşısında altın sessizlik paslanırmış.
Bir çocuğun gözyaşında, bir milletin inlemesinde
Sustukça büyür karanlık, azalır insanlık.
Ben asi değilim, ama eğilmem de;
Yana yakıla susmak ölüme benzer.
Her susuş bir kabulleniştir aslında,
Her konuşmak biraz bedel, biraz zafer.
Susmak, vicdana vurulmuş zincirdir;
Konuşur elbette, bir gün kavuşunca vuslata.
Konuşmak bazen yanmaktır,
Ama yanmayan kalp, sinede katrandır.
(E.B/2025)
Kayıt Tarihi : 10.11.2025 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ideolojisi olmaz ayaklar altında kalmanın,
ve ah ki;
evrensel bir buğu gibi göz pınarlarında,
ölümsüzlüğe mütemayil bir nefesken, ve;
kendisinden gayrısını istemez bir kafes müstakili,
ve insanın hayatta bir kere öleceğine kaniyken,
sadece tomurcuk gülleri değil,
baharın en tazesini getirdin sen bana…,
ve bir ölüyü dirilttin,
her yanım kan kızılı gül içinde…,
şifa bekleyişlerinde yorgun düşenler,
sevilmeyi itham ederler gafillikle,
yatalaklık yakıştırırlar kötürümce,
oysa beşerce korkular,
her dem kamçılanarak yenilenir,
ve her dem gençtir,
körpedir/diridir; var olmak umudu,
ve hasret; yürekte ince bir sızıdır ayrılıkta,
ve unutmak da,
susmak da meşke dairdir,
unutturan mey olsun yeter ki…,
TÜM YORUMLAR (1)