Konuşmak İstemiyorum Şiiri - Arda Töre

Yazabileceğim hiçbir şey kalmadı artık;
Çocukluğumda bana gelen mektupları buldum
Seni bulmuş gibi oldum

Dudaklarım mühürlü
Gözlerim kapalı
Ellerim terli,
Konuşmak istemiyorum.

Beni kurtasın, ya da güzel şeyleri hatırlatsın diye değil,
Sadece alıp verdiğim hızlı soluklarımda
Özlediğim ve hissettiğim herşeyi

Öncesini, sonrasını
Ve şimdisini,
Konuşmak istemiyorum.

Sadece bir daha
Kimseye konuşmak istemiyorum diyemeyeceğim için
Artık konuşmak istemiyorum.

Siyah beyaz fotoğraflarla dolu, nem kokan
Uğurböceklerinin sigara külleri arasında uyandığı bir sabahta
Süpriz çiçeklerle karşılaşan
Süpriz insanlarla karşılaşmak
Ve onu sana söylemek hiç istemiyorum..

Mizanlarından, hesaplarından,
Kolunu çarpıp da sahte sarılışlarından
Ya da
Kayıtlardan silinen kızlık kimliğindense

Hiç konuşmak istemiyorum..

On yedimde bana yazılmış mektupları buldum sadece
Senden çok yıllar önce
Ve son kez bunu söylemeden yapmak istedim

Dudaklarım mühürlü
Gözlerim kapalı,
Ellerim terli,
Son kez

Konuşmak istemiyorum..