Sustum.
Sustukça büyüdü içimde fırtına.
Artık kelimeler değil, bakışlar yaralı.
Ve ben... gülüşümü bile gömdüm mezara.
Yokluğunun adını kazıdım dilsiz duvarlara.
Şimdi tavan bile bakamıyor kan çanağı gözlerime.
Hep aynı son,
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta