Konuşamadık Şiiri - Seyrani Göl

Seninle en çok
hiçbir şey söylemeden konuştuk,
bakışların geceme dokunurken
susmanın dili vardı aramızda.

Bir sözcüğün eksikliğinde
büyüdü içimdeki fırtına,
ama rüzgâr da yorulurmuş sonunda,
ben de yoruldum... içime esmekten.

Her hatıran bir sessizlik oldu sonra,
bir nefes arası gibi,
ne tam unuttum,
ne de tutabildim seni içimde.

Sözsüz kaldık belki,
ama bazen,
en derin cümleler
hiç kurulmamış olanlardır.
S.GÖL