Konuş Kalem Şiiri - Mehmet Soysal

Yeter be Kalem çok sustun.!
Konuş artık beyaz sayfalara, dök içini.

Yüreğimde hiç bir şey kalmasın.
Ben söyleyeyim,Sen Yaz.!
Kiminin Şerefine, Kiminin Şerefsizliğine.

Nankörlüğü yaz, Dost Satanı,
Hep yanındayım deyip,
Yarı yolda Bırakanı.
Seviyorum diye umut verip, Kaybolanı.

Yaz ulan Kalem.!
Kırarım seni parça parça,
Yüreğim gibi liğme liğme ederim.

Ben sustum diye sen susma
Sen susarsan sevinirler
Tükendi kalemi bitti derler

Var mı lan bitmek, tükenmek var mı.!
Güneş battı diye
Karanlığa hapis olup
Gökyüzüne küsmek var mı.?

Varsın onlar dilini tutmasın
Laf dediğin nedir ki.?
Dilden çıkar kulaktan kulağa kaybolur

Ama Sen konuş ki
Görsün gözler, okusun diller
Sen konuş ki sızlasın yürekler

Ben sustum diye sen bana bakma

Sen Susma Kalem Yaz.!
Kiminin Şerefine, Kiminin Şerefsizliğine...