Konuş Şiiri - Ahmet Menteş

Kalbimde kilitli kalan cümleler suskun ruhumu eritir içten içe. Çalıntı anahtarlar asılı seyrek dallarında hayatın. Hangisiyle çevirsem gıcırtısında adının ezgisi… Konuş! Sevginin en ötesi! Susmaya başladığın günden beri, yamaçlarında mı gizlenirsin hayatın? Bir sözün yaşamam için yetecekken, düzlüklerine inmez misin hayatın? Konuş! Sevginin diğer adı! Sen susalı sözcükler yetim, cümleler ıssız ormanlarda kayıp yapraklar gibi… Sonsuz kere daldım bütün ıssızlığına, sonsuz kere sisler içinde kaldım, bulunamazmış anladım Sanki dudağı geçmiş her kelime kalbe değmiş sihirli bir değnekmiş gibi… Ben, dudağı geçemeyen tüm kelimelerim boğazımda düğümlü, öylece kalakaldım. Konuş! Ey aşk! De ki: Ölüm, en az yaşamak kadar gerekli. Ölüm, bazen daha kolay yaşamaktan. Ölüm, kaçınılmaz sonların en kaçınılmazı. Ve ölüm, dudağı geçemeyen bir çift söz…