Konuğum Şiiri - İhsan Bozkuş

Kimsesi olmadığım rotanda
hesabı yapılmamış bir duraktım
Belkide ayağının takıldığı çalı
Sınırlarım asidir bilirim
ama bütün dikenlerim
kendi içime dönük bekledim seni
Biliyormusun?

Yakınlığını hisettiğim yerde kalbim durur
dilim şaha kalkar ama
Dillerden ne çok sözcük çalar
adını haykırır gibi
Bir sonraki ana, gelişini sığdırarak
sancılara gülümsedim
Yurdumun firari konuğu
zaptını düşünmedim hiç
Ne kadar toprak parsellesem de
az kalır sana
Bir gidişine hüznü mahkumiyetim
onca yaslı yıl ederken
Bana dönük attığın her adım
feri sönmüş milyon acının faili

Bir filizin ilk irkilişine
dönüştü soluklar
Mevsimler dökülüyordu
kirpik uçlarından kül ömrüme
Hep bir yanı felçli olan
çocukluğuma inat
İlk oyuncağım oluyordu
hem öyle kasasına taş toprak değil
ilk düşümü yüklüyordum

Teni güzelden,adı teninden güzel konuğum
Hadi yardım et bana
Ya elimin yarasına derman
Yada yüreğime ikna
İlk yük inmeli
sıradaki yük çürümeden