İstanbul’da nisan yağmurları
Toprak çekiyor tenimi
Uzak
Senden uzak
Yalnızlığımla baş başayım.
Dudaklarımda yüzyıllar öncesinden kalan
bir ezgi
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta