Konstanstine'den İstanbul'a

Fatih için İstanbul'u feth etmek,
Yüce peygamberin övgüsüne mazhar olmaktır.
Fatih için İstanbul'u feth etmek,
Esaret altındaki bir güzelin,
Haliç bileğindeki paslı zincirlerden kurtarılamasıdır.
Bu sevda,Fatih'e:
'Ya ben İstanbul'u alırım,ya İstanbul beni.'
Dedirten bir sevdadır.
Yirmili yaşlarda,kararlı bir Sultan'ın sevdasıdır ki,
Konstanstine'yi'İstanbul' yapar.
Bu yüce ecdadın torunu olarak,
Ülkemi, canımı verecek kadar sevmemin,
Kaynağı da bu sevdadır.
Yurdumun her yöresini seviyorum.
Ama,İstanbul'u bir başka...
Memleketimin bütün çiçeklerini seviyorum.
Gül,içimde sanki kor.
Seni anlatmak, sevgiliyi anlatmak kadar zor.
Dünya güzeli koydum adını,
Yıldızları taktım o güzel gerdanına.
Seni sevmesi kadar, sende ölmekte güzel.
'Seni feth eden asker güzel.'
Gönül coğrafyasında bir başkadır senin yerin.
İlham kaynağısın; geçmişte de,bugün de şairlerin.
Ruhun şad olsun,Ulu Sultanım Fatih.
Sen ki İstanbul'u sevmeme sebepsin.
İş oldun,aş oldun, yuva oldun bizlere.
Kökünde gül suyu var,canımız kurban güle,
Seni anam kadar seviyorum.
Bir çift gözüm var,birisi sen.
Senden Gül'e yolculuk ne güzeldir,bir bilsen
Hiçbir şey yakmaz beni, senden ayrılmak kadar.
Hiçbir şey mutlu etmez,Gül'e kavuşmak kadar.