konsol II Şiiri - Ülkü Babacan

Konsol II

hiç bilemedim elini tutmak nasıldır
nasıldır yanağından öpmek
başımı yaslamadım bilmem nasıldır
omuzundaki rehavet
anlamam dilinden bugün gel desen

yazık bir simidi bile bölüşemedik,
ele veremedik dudaklarımızı susam kokusundan
hani bir taşımız bile yok
oturmuştuk desek
hiçbir sözümüz yoktu ki
beklesek

serin bir havayı soluyorum
saat yarısını geçmekte gecenin
şarkılar dinliyorum hiç biri ikimizin
sarılıp gövdesine ağacın
kıyın kıyın bakışın kaçkın gülüşün
ölüşüm geliyor aklıma
tutup tutup kızları gözlerinden söküşüm…

kağıttan gemiler, saçlı bebekler, naylon toplar
çığlık çığlığa koşmaktalar
bense hala seni bulma telaşındayım
geçiyorum sokağından bakıyorum pencerene,
belki, belki diye diye
şuramda bir yara kabuğundan sıyrılıyor.

biliyorum çok geç / ti
gün bile ağarttı saçlarını
artık sukut zamanı
artık susma
uyanmamalı içimde yorgun uyuyan
o küçük leyla…

Ülkü Babacan