Konserveden Haller Şiiri - Ümit Alphan

KONSERVEDEN HALLER
Gezinirken eller cepte parasız aylak.
Boş bir tenekeye hırslanmıştım.
Penaltı atar gibi vurdum.
Maradona’ydım.
Gidip taştan duvara çarpınca anladım...

İçimde doluydu umutlarla bir zamanlar.
Kapağım açılıp açacakla.
Boşaltıldı türlü huylu konserve tarafım.
Bir gelinin arkasından ağladım.
Sonra.
Uzunca bir iple arabasına bağlandım.
İşim bitti.
Nankör kedi tarafından yalanıp,
Yağmurun ağlamaklığıyla paslandım.
Terk edilip zamanla yaşlandım.
Tekmeleyen bir ayak ayılttı.
Ben çoktan yıkılması imkansız duvara toslamıştım.
Aşıktım.
Hurdaydım..
Ümit ALPHAN // Konserveden Haller//